چند اصل درباره زباله های الکترونیک
چگونه تجهیزات فناوری اطلاعات خود را بازیافت کنید و تأثیرات منفی آن را کاهش دهید؟
با راهنمای کوتاه ما که شامل نکاتی در مورد دفع ایمن، خرید پایدار و نحوه محافظت از کره زمین در برابر زباله‌های الکترونیک است، نحوه بازیافت مسئولانه زباله‌های الکترونیک را بیابید. امروزه بیشتر بحث پیرامون پایداری و صنعت IT بر کاهش انتشار کربن ناشی از تامین انرژی تجهیزات فناوری اطلاعات متمرکز است. اما چالش مهم دیگری در زمینه پایداری وجود دارد که بخش‌های فناوری اطلاعات در سراسر جهان باید به آن رسیدگی کنند.
از بسیاری جهات، زباله‌های الکترونیک در مضرات زیست محیطی به اندازه کربن آفتی جدی هستند. فراتر از این، زباله‌های الکترونیک همچنین می‌تواند تأثیر منفی بر سلامت و کیفیت زندگی در کشورهای در حال توسعه داشته باشد و عدم مدیریت صحیح آن می‌تواند منجربه مسائل حاکمیتی و انطباق شود. به همه این دلایل، تدوین برنامه‌ای برای رسیدگی به معضل زباله‌های الکترونیک باید در اولویت هر سازمانی باشد که تجهیزات فناوری اطلاعات را در اختیار دارد، زیرا دیر یا زود تقریباً تمام آن تجهیزات به زباله‌های الکترونیک تبدیل می‌شوند. این راهنما همه چیزهایی را که سازمان‌های فناوری اطلاعات در مورد مدیریت زباله‌های الکترونیک باید بدانند، از جمله اینکه از کجا می‌آیند، چرا مضر است و چگونه به چالش‌های زباله‌های الکترونیک از طریق بازیافت و دفع مؤثر قطعات الکترونیکی رسیدگی شود، توضیح می‌دهد.
زباله‌های الکترونیک مخفف e-waste به وسایل الکترونیک اطلاق می‌شود که دیگر مورداستفاده قرار نمی‌گیرند، به ویژه آن‌هایی که حاوی مواد مضر هستند. به عنوان مثال، هر یک از محصولات زیر می‌توانند پس از توقف استفاده از آن‌ها توسط یک شرکت، تبدیل به زباله‌های الکترونیک شوند:
برای درک اینکه زباله‌های الکترونیک از کجا می‌آیند، بیایید نگاهی به چرخه عمری بیندازیم که دستگاه‌های الکترونیک معمولاً از آن پیروی می‌کنند.
اکثر دستگاه‌ها مراحل زیر را طی می‌کنند:
کسب
زمانی است که یک سازمان برای اولین بار یک دستگاه جدید را معرفی می‌کند.
نصب
دستگاه‌های جدید نصب شده و آماده استفاده هستند.
استفاده
پس از نصب، کاربران به‌طور مداوم از دستگاه‌ها استفاده می‌کنند.
به‌روزرسانی
در برخی (و نه همه) موارد، دستگاه‌ها در طول چرخه عمر خود به‌روز می‌شوند.
به‌عنوان مثال، یک بخش فناوری اطلاعات ممکن است حافظه بیشتری را به عنوان نوعی ارتقا به رایانه شخصی اضافه کند.
زوال
زوال یک دستگاه الکترونیکی به این دلیل رخ می دهد که اجزای فیزیکی (مانند هارد دیسک) شروع به فرسودگی می کنند یا به این دلیل که قابلیت های یک دستگاه دیگر مطابق با نیازهای مدرن نیست. برای مثال، ممکن است یک سرور دیگر حافظه کافی برای مدیریت بارهای کاری میزبانی شده روی آن نداشته باشد.
حذف تدریجی
سازمان‌ها دستگاه‌های رو به زوال را حذف کرده و جایگزین‌های جدیدتر جایگزین آن‌ها می‌کنند.
دفع
پس از دفع، دستگاه‌ها دور ریخته می‌شوند. این مراحل در چرخه عمر وسایل الکترونیکی اجتناب‌ناپذیر است. در حالی که طول عمر یک محصول بر اساس عوامل بسیاری مانند نحوه استفاده و نگهداری آن می تواند متفاوت باشد، تقریبا هیچ وسیله الکترونیکی برای همیشه دوام نمی آورد.
در واقع، اکثر دستگاه‌های محاسباتی که امروزه مورد استفاده قرار می‌گیرند، قبل از رسیدن به مرحله زوال و تبدیل شدن به کاندیدای حذف، فقط پنج تا ده سال عمر مفید دارند.
از آنجایی که دفع وسایل الکترونیکی اجتناب‌ناپذیر است، زباله‌های الکترونیکی نیز اجتناب‌ناپذیر است. با این حال، همه زباله‌های الکترونیکی به‌درستی دفع نمی‌شوند و اگر اینطور نباشد، از چندین جهت بر کره زمین تأثیر منفی می‌گذارد:
دستگاه‌های الکترونیکی می‌توانند حاوی مواد شیمیایی مانند سرب، جیوه و کروم باشند که برای گیاهان، حیوانات و افراد مضر هستند. این مواد می‌توانند زمانی که دستگاه‌ها در فضای باز دور ریخته می‌شوند بدون اینکه اقداماتی برای حذف یا مهار آن‌ها انجام شود وارد محیط زیست شوند.
دستگاه‌های دور ریخته شده می‌توانند محل‌های دفن زباله را به هم ریخته و از آنجایی که تجزیه بسیاری از اجزای داخل دستگاه‌ها مانند پلاستیک قرن‌ها طول می‌کشد تا زباله‌های الکترونیک به‌طور نامحدودی انباشته شوند. این مشکل به ویژه در کشورهای در حال توسعه، که تمایل به میزبانی محل دفن زباله‌های الکترونیکی دارند، حاد است.
این دستگاه‌ها علاوه بر ایجاد سوزش در چشم و انتشار مواد شیمیایی در محل دفع، در صورت سوختن یا رسیدن به آبراهه‌ها می‌توانند هوا یا آب را آلوده کنند. این بدان معنی است که آسیب زیست محیطی ناشی از زباله‌های الکترونیکی محلی نیست. این می‌تواند انسان‌ها، گیاهان و حیوانات را در صدها کیلومتری محل دفن زباله‌های الکترونیکی تحت تاثیر قرار دهد.
هم از منظر بهداشت و هم از منظر زیست‌محیطی، زباله‌های الکترونیک می‌توانند پیامدهای منفی عمیقی داشته باشند.
جدی‌ترین تاثیر زباله‌های الکترونیک بر سلامتی، مشکلات عصبی است که می‌تواند ناشی از سرب و جیوه موجود در دستگاه‌های دور ریخته شده باشد. این مسئله به ویژه تاثیر زیادی روی کودکان دارد.
علاوه‌بر این، برخی از سموم موجود در زباله‌های الکترونیک می‌توانند باعث سرطان شوند. به عنوان مثال، کروم در صورت استنشاق می‌تواند سرطان‌زا باشد.
زباله‌های الکترونیک علاوه‌بر آسیب رساندن به انسان، می‌توانند از طرق مختلف به محیط زیست نیز آسیب برسانند. برای حیوانات، زباله‌های الکترونیک می‌توانند باعث مشکلات سلامتی مانند مسمومیت با جیوه شوند که تهدیدی جدی برای زندگی دریایی است. (این نوع مسمومیت در صورت مصرف حیوانات مسموم با جیوه از زباله‌های الکترونیک می‌تواند به‌طور غیرمستقیم به انسان نیز آسیب برساند.) شواهد همچنین نشان می‌دهد که تجمع زباله‌های الکترونیک منجربه کاهش جمعیت پرندگان می‌شود. در گیاهان، زباله‌های الکترونیک می‌توانند رشد را کاهش دهند و به ساختارهای سلولی آسیب برسانند و به جنگل‌زدایی کمک کنند. علاوه‌براین، آن‌ها می‌توانند به حیواناتی که برای غذا و سرپناه به گیاهان سالم متکی هستند آسیب برسانند. علاوه بر این چالش‌های زیست‌محیطی، زباله‌های الکترونیک می‌توانند کیفیت آب‌وهوا را کاهش داده و محیط‌های طبیعی را برای انسان‌ها، گیاهان و حیوانات نامناسب کنند.
